Το ελάχιστο χρέος μας
H ιστορία κάθε έθνους είναι σημαδεμένη από γεγονότα και ημερομηνίες που καθορίζουν την περαιτέρω πορεία του. Έτσι, στη μακρόχρονη ιστορία του αρμενικού λαού, υπάρχει ένα «πριν» και ένα «μετά» τη Γενοκτονία του 1915. Τίποτα δε συγκρίνεται με αυτό το τραγικό γεγονός, που, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τραυμάτισε γενιές ολόκληρες. Κανένα άλλο γεγονός και καμιά άλλη ημερομηνία δε σημάδεψαν ποτέ τόσο βαθιά το συλλογικό μας βίο και τη συλλογική μας συνείδηση.
«Τα πρώτα εκατό χρόνια είναι τα δύσκολα», λέει η παλιά παροιμία. Το κατάλαβαν αυτό όλοι όσοι έδωσαν τη μάχη για την επιβίωση επί δεκαετίες ολόκληρες στην Αρμενία, αλλά ειδικά στη διασπορά. Πώς να τα συνοψίσουμε, όμως, όλα αυτά; Και, προπαντός, πώς να τα παρουσιάσουμε στους αναγνώστες μας, με αφορμή την εκατονταετηρίδα;
Από το 1998 έως σήμερα, σε πάνω από 80 τεύχη του περιοδικού μας αναφερθήκαμε συστηματικά, με άρθρα, απόψεις, συνεντεύξεις, ιστορικές έρευνες και ειδησεογραφία, στο θέμα της Γενοκτονίας. Αυτό το υλικό από μόνο του θα μπορούσε να γεμίσει ένα ολόκληρο βιβλίο.
Ωστόσο, η συντακτική επιτροπή των «Αρμενικών», μαζί με μια ευρεία ομάδα συνεργατών του περιοδικού, έβαλαν στόχο εδώ και μήνες να παρουσιάσουν ένα τεύχος διαφορετικό, αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στα εκατό χρόνια της Γενοκτονίας. Ένα τεύχος ορόσημο και ταυτόχρονα σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια.
Αγαπητοί αναγνώστες,
Έναν αιώνα μετά το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που λέγεται Γενοκτονία των Αρμενίων από την Τουρκία, η ιστορία επαναλαμβάνεται στα ίδια μέρη, στο ίδιο ματωμένο Ντερ Ζορ, με άλλους πρωταγωνιστές αλλά με την ίδια φρικαλεότητα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών της περιοχής. Όλα αυτά εξηγούνται με μια λέξη: ατιμωρησία. Στο παρελθόν και στις μέρες μας...
Το «ποτέ ξανά» στις γενοκτονίες πρέπει να το οικοδομούμε κάθε μέρα και να ισχύει για όλους τους λαούς. Γι' αυτό, με το ειδικό τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας, οχι μόνο αποτίνουμε φόρο τιμής στα θύματά μας, αλλά συμβάλλουμε, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, στη διάδοση του ζητήματος στο ευρύ ελληνόφωνο κοινό.
Εκατό χρόνια, ειδικό τεύχος. Πρόκειται για το ελάχιστο χρέος μας. Πρoς τους προγόνους μας και προς τις επόμενες γενιές. Επειδή θυμόμαστε και διεκδικούμε.
